Een mevrouw uit Beekbergen was al eens eerder aan de deur geweest en we waren toen niet thuis. Gelukkig probeerde zij het nogmaals. Haar vader was in dienst bij de marechaussee, dienst Groningen en hij stond in Finsterwolde. Na de oorlog vertelde ook hij, zoals velen, niets over de jaren '40-'45. Enkel dat hij bij een razzia de bewoners waarschuwde en ze adviseerde om via de achterdeur te vluchten. Hij was fel op NSB-boeren in de omgeving. Tijdens een beschieting van Engelse/Amerikaanse vliegtuigen vloog er een kogel precies tussen zijn vingers.
Haar vader moet echter meer hebben gedaan aangezien er altijd na de oorlog, in de linnenkast, een klein kartonnen doosje lag met hierin een verzilverde plaquette 'Aangeboden door LO aan hare medewerkers'. De LO was de landelijke organisatie voor hulp aan onderduikers.
Ook schonk zijn dochter ons twee bevrijdingsborden die altijd in de woonkamer hebben gehangen.
