Evert Albertus van den Enk werd op 6 september 1924 geboren in Beekbergen. Samen met zijn broer werd hij opgepakt en waarschijnlijk meteen naar Duitsland ‘dienstverplicht’. Hij hoorde tot de zogenaamde lichting 1924; die jongelui werden in 1943 verplicht in te Duitsland te werken.
We weten nog niet het hele verhaal, maar wel dat hij op 18 juni 1943 is vertrokken naar Berlijn en daar het grootste deel van de tijd verbleef in Henningsdorf, waar hij voor AEG moest werken. Hij is ook nog in Marienfelde geweest en moest daar werken voor firma Peiner Door het harde werk en de slechte leefomstandigheden was het sterftecijfer onder de dwangarbeiders erg hoog.
Evert heeft de oorlog echter ternauwernood overleefd en komt op de een of andere manier verzwakt terug in Nederland. Hij komt in Nijmegen in een ziekenhuis terecht en overlijdt daar op 19 augustus 1945. Evert werd 20 jaar.
Evert heeft een officieel oorlogsgraf gekregen op de begraafplaats in Beekbergen.
Vrijdag 8 augustus 2023 waren we in Berlijn.
We gingen op zoek naar de plaats waar Evert van den Enk woonde tijdens de tijd welke hij voor de Arbeitseinsatz moest doorbrengen in Duitsland, werkend voor AEG in een locomotievenfabriek. Afgelopen voorjaar hingen we een vlag als eerbetoon aan hem in Beekbergen. Hij stuurde zijn post vanaf de Apfelallee, Henningsdorf naar huis. Via een online artikel kwamen we erachter dat er nog barakken overgebleven waren. We namen contact op met de journalist welke ons nog meer informatie kon geven. Lees hier het artikel.
Het voelde heel bijzonder om daar te zijn, de barakken te zien, te lopen over een straat waar hij (waarschijnlijk )ook gelopen heeft en aan te komen op het station waar hij ook de trein genomen heeft. Daarover heb ik gelezen in zijn brieven, die hij aan zijn familie schreef en waarin ook te lezen was dat hij zijn broer bezocht, die bij de Poolse grens zat in een lager.
De journalist van het artikel waar we contact mee zochten, verwees ons ook nog naar het monument voor de dwangarbeiders op een afgelegen industrieterrein. Onderweg plukten we bloemen en legden ze er neer als eerbetoon aan hen die voor ons werkten en stierven.
Het heeft op ons ons grote indruk gemaakt om daar te mogen zijn en te zien waar Evert woonde en werkte.
Met dank aan Ine Pennink van Stichting 4 en 5 mei Beekbergen