Riek Stapper

Dit is het verhaal van Riek en Berend.

Riek Stapper, Rode Kruis-medewerkster, en Berend Holtman, EHBO-er, kenden elkaar nauwelijks en woonden beiden in Apeldoorn.
Samen met de chauffeur, Henk Nijhof, rijden zij op 26 september 1944 in een Rode Kruis bus naar
Arnhem, het is hun taak is om een hoogzwangere vrouw op te halen.

De slag om Arnhem is op 17 september 1944 begonnen en de Arnhemse bevolking wordt bevolen om de
stad te verlaten. Op de Arnhemseweg ter hoogte van de Smittenberg in Beekbergen, bevindt zich een grote stoet van evacués, mannen, vrouwen, ouderen en kinderen. Ze zijn lopend onderweg, soms met een fiets zonder
banden, een volgeladen kinderwagen of een handkar met huisraad. Het Rode Kruis busje keert terug
uit Arnhem en het komt vast te zitten in de grote stoet, er is geen doorkomen meer aan.
Vanuit het niets komen er opeens Engelse gevechtsvliegtuigen uit de lucht naar beneden gedoken en
deze beginnen op de stoet te schieten, ook worden er enkele lichte ‘splinter’ bommen gebruikt. Eén
van deze bommen valt naast het busje waardoor deze in brand vliegt.

Het lichaam van Riek Stapper
kan men later identificeren aan een broche die zij altijd draagt, een metalen ronde broche waarop de
letter R staat. Iedereen in het busje komt om het leven, behalve de chauffeur. Op het moment dat
het gebeurt is hij buiten het voertuig, waarschijnlijk om de weg vrij te krijgen zodat zij verder kunnen
gaan naar het ziekenhuis.
Het incident is in een moment van totale chaos gebeurd. In totaal zijn er bij
deze beschieting 17 dodelijke slachtoffers. De familie van de chauffeur zorgt ervoor dat de lichamen
van Berend en Riek in hun familiegraf worden begraven. Berend is 30 jaar, Riek 22 jaar.

Waarom de vliegtuigen hebben geschoten is niet bekend. Er was een Engelse order dat de wegen
naar Arnhem vrij moesten zijn in verband met de gevechten in en om de stad, maar Duitse militairen
wilden ook weleens munitie vervoeren in wagens waarboven op een rood kruis bevestigd was.

Sinds 2017 heeft het graf de officiële status van oorlogsgraf. In samenwerking met de nabestaanden
van de familie en onze stichting Collectie ’40-’45 is dit, via de gemeente Apeldoorn, tot stand
gekomen.